Fizjoterapia

Rehabilitacja ruchowa była dla Asi nadzieją. W związku z niewielką ilością fizjoterapii jaka została jej przyznana w Honeylandzie rozpoczęłam poszukiwania polskiego fizjoterapeuty w okolicach Exeter. Zostawiłam informacje w polskim sklepie oraz napisałam ogłoszenie na polskim portalu w Exeter  i czekałam.

Pierwszą "fizjoterapeutką" Asi, która oddała jej serce zanim się Asia urodziła, była Gabi. Z wykształcenia oczywiście nie była fizjoterapeutką, ale wiele się nauczyła od swojego byłego chłopaka, obserwując go i pomagając mu w trakcie obozów rehabilitacyjnych dla niepełnosprawnych osób. Po konsultacji z nim zaczęła ćwiczyć z Asią codziennie rano przed swoja pracą. Asia uwielbiała ciocię Gabi, więc bez problemu pozwalała jej na te wszystkie ćwiczenia. W tym czasie, jako że poranne mdłości nadal dawały o sobie znać, była u nas moja mama. Gabi nauczyła ją kilku ćwiczeń i tak babcia Basia stała się drugą "fizjoterapeutką".

ukochana ciocia Gabi

Ćwiczenie "jedzie rowerek"

a to się już Asi nie podobało

Pierwsza prawdziwa (z wykształcenia i praktyki) fizjoterapeutka (oprócz tej z Honeylandu) to Wiola, która znalazła moje ogłoszenie w polskim sklepie. Nie miała specjalizacji z metod dziecięcych (Bobath i Vojta

http://www.ndt-bobath.pl/index.php?pID=1907  http://vojta.com.pl/index.phpoption=com_content&task=view&id=15&Itemid=2 ), ale miała o nich duże pojęcie, więc od pierwszej wizyty wzięła się ostro za Asię. 

Asia darła się wniebogłosy. Była to właściwa reakcja, nie podobało jej się, buntowała się. Oczywiście jak dla każdej matki chwile takie są koszmarne. Zagryzałam zęby i tyle... U dzieci tak wiele można zdziałać fizjoterapią, nie było mowy o rezygnacji. Nie poddaliśmy się. Gdy Wiola wychodziła, Asia natychmiast przestawała płakać i zaczynała robić to, co przed chwilą ćwiczyła z Wiolą. 

Asia miała w sobie duże pokłady energii i agresji (wywoływanej przez niemoc robienia tego, co wcześniej było jej normalną aktywnością). Ta zaciekła walka wymuszała na jej małym ciałku konkretne ruchy np. próby podciągania, chwytania, turlania. Po każdej wizycie Wioli widać było u Asi postępy.