Dzień Ola, czyli dzień najlepszego taty

U nas też świętowaliśmy Dzień Ojca... i choć ten angielski wypadał kilka dni wcześniej, to jednak woleliśmy po polsku. Oczywiście jak powiedziałam Hani, że dziś jest dzień tatusia, to zaprotestowała, mówiąc, że to jej dzień... W końcu ustaliliśmy, że jej dzień będzie jak wrócimy z delfinków i zgodziła się oddać ten jeden tatusiowi. 

Hania, to dusza artystki... maluje jak chce, tańczy jak chce i śpiewa jak chce... i się denerwuje, jak próbuję coś tam poprawiać i czy ją pouczać. Pani z przedszkola potwierdziła to ostatnio - Hania zazwyczaj wybiera zajęcia kreatywne i prawie codziennie przynosi do domu nowe dzieła.

Tym razem z równie wielką pasją, co zawsze zabrała się do tworzenia laurki - zastanawiałam się, czy starczy jej weny i zapału, by skończyć...

Udało się, ale w czasie jej tworzenia dowiedziałam się, że w tych sprawach już nie ja mam rację... bo  PANI powiedziała, że tak się przykleja a tak się trzyma pisaczek... hm, mój wpływ staje się ograniczony i muszę się do tego przyzwyczajać. Chyba ponownie sięgnę do "Wpływu społecznego" Cialdiniego...

Wracając do laurki... podsunęłam pomysł, zrobiłam szkic serduszka i pocięłam papier, który wybrała Hania. Resztę zrobiła sama... bardzo się cieszyła, że to dla taty...

A co zrobiła Asia??? To, co zawsze... WŁADOWAŁA SIĘ NA KOLANA I PRZYTULIŁA!!!

Tak, ostatnio z Asi zrobił się przytulak, zwłaszcza lubi się wciskać we mnie. Im bardziej wtulona, im bardziej do mnie przyciśnięta tym lepiej, a po przeciwalergicznych lekach, to na prawdę to przytulenie potrafi trwać długo...

 I na koniec moje ulubione, z cudownej wycieczki, gdy Asiunia jeszcze była zdrowiutka...

z dedykacją dla taty od Asi i Hani