Wakacyjny epizod cz. III - Delfinoterapia 2013

Na tę relację pewnie czeka sporo z mich czytelników.  Tak kochani, kolejny raz, dzięki pomocy Was wszystkich udało nam się wyjechać z Asia na delfinoterapię. Tym razem w wyjatkowo dobranym towarzystwie.
Turcja, jak zawsze, przywitała nas przemiła obsługa i bardzo piękna pogoda.
Do hotelu dojechaliśmy tuż przed kolacja. I jakże to było miłe być rozpoznanym przez kelnerów!

Reszta grupy zjechała w nocy i dopiero następnego dnia mogliśmy wszystkich poznać. Jak zazwyczaj, najszybsza integracja miała miejsce w dziecięcym basenie i w wieczornych godzinach na patio.


W tym roku Asia miała inna terapeutkę... I jak to Asia, potrzebuje za dużo czasu na oswojenie i niestety tym razem, jakoś nie dała się przekonać. Kasia, doświadczona i przesympatyczna terapeutka miała nia lada orzech do zgryzienia. Bo nie dość, że Asior uparty, to jeszcze przyplatał się jakiś nerwokaszel. Nie było łatwo. 
Cóż, stwierdziliśmy, że trudno... Fajnie jest jak dziecko jest zadowolone i wykonuje polecenia terapeuty w uśmiechem na twarzy. No, ale nie tym razem... Delfiny i tak zrobia swoje...
O dziwo, w tym roku Asi najbardziej podobało się to, czego nigdy nie lubiła - szybka przejażka z delfinem!!!

Tym razem niestety musiała zostać uruchomiona pomoc rodzica. Wchodziłam do wody na czas sonarowania (wtedy to delfin wysyła bezpośrednio w kierunku centralnego układu nerwowego wiazkę ultradźwięków). Asię zawsze uspakajało moje śpiewanie i przytulanie i trzymanie głowy w wodzie. To, co zauważyłam wtedy u niej, to jej przesadna wrażliwość na delfina i jego sonar. Jednakże miałam okazję się przekonać co to znaczy. W czasie jednej terapii stanęłam w wodzie tuż przy pyszczku delfina. Śpiewałam Asi i przytrzymywałam jej głowę. Po chwili musiałam wyskoczyć z wody, bo nie potrafiłam ustać na nogach z powodu nieznośnego mrowienia. Dostałam tak pożadna dawkę sonaru, że do wody wróciłam dopiero po chwili.

Tak więc dzięki uporowi Asi i jej niechęci do współpracowania, w tym roku delfinoterapia obfitowała w liczne sonarowania, a z każdym dniem pozwalała na więcej i dłużej.

ps. Zdjecia autorstwa Rafała T., Marcina W. i mojego.

Asia na Allegro!!!

Moi drodzy!!!

Asia od dzisiaj jest pod opieka drugiej fundacji. W ramach jej działalności, będziemy nie tylko gromadzić fundusze z darowizn i 1%, ale przede wszystkim będziemy organizować aukcje charytatywne. 

Aukcjami będzie się zajmować głównie moja siostra Julka. Wiem, że na chwilę obecna udało się jej pozyskać fanty od polskiej reprezentacji skoczków narciarskich!!! A sporo innych osób zadeklarował swoja pomoc. 

Jeśli znacie kogoś, kto mógłby nas wesprzeć, przekażcie dalej tę informację. Wystawiane będa zdjęcia z autografami, płyty, plakaty, ubrania a także usługi np. strzyżenie, robienie makijażu, fotografowanie, itp.

Już wkrótce otrzymamy pełne potwierdzenie od allegro, że aukcje wystawiane pod nickiem: asiasrokosz maja status aukcji charytatywnych.

Na obecna chwilę potwierdzenie statusu Asi, jako podopiecznej fundacji "Słoneczko", można uzyskać telefonujac do fundacji, dane tutaj: Fundacja Słoneczko a Asi numer to 460/S.

Dziękuję wszystkim zaangażowanym. Proszę, pomóżcie Asi kolejny raz wyjechać na delfinoterapię.

W sprawie przyłaczenia się do aukcji, można pisać do mnie zostawiajac komentarz pod postem, lub piszac maila: annasrokosz@gmail.com . Adres do wysyłki fantów podam zainteresowanym droga mailowa prywatnie.

Kim jest Asia?

Asia ma 6 lat, urodziła się zdrowa i prawidłowo się rozwijała. Mając 10 miesięcy zachorowała na zapalenie mózgu o niewyjaśnionej przyczynie. W wyniku choroby straciła wzrok, słuch, zdolności poruszania się i porozumiewania. Ma padaczkę lekooporną i lewostronny niedowład. Intensywna rehabilitacja oraz siła i charakter Asi pomogły jej na nowo widzieć i słyszeć. Trzy lata fizjoterapii oraz może wylanych łez sprawiły, że we wrześniu 2010 roku Asia znowu zaczęła chodzić. Jest bardzo pogodną i wesołą dziewczynką. Niestety do tej pory nie mówi i nie komunikuje swoich potrzeb. Niewiele rozumie też z tego, co się do niej mówi. 

Dzięki akcjom charytatywnym Asia już trzy razy brała udział w bardzo kosztownej delfinoterapii. Za każdym razem obserwowaliśmy u niej pozytywne zmiany. Jest bardziej spokojna, skupiona i mamy wrażenie, że rozumie nas nieco więcej. A co najważniejsze, od prawie trzech lat nie miała napadów padaczkowych. 
Asia jest coraz bardziej chętna do współpracy. W zwiazku z tym, chcielibyśmy oprócz delfinoterapii, zapewnić jej również turnusy rehabilitacyjne i logopedyczne. Koszt rocznych wydatków może wynieść nawet 40 tyś. zł. 

Wakacyjny epizod cz.II - WALDKI

Kolejne wakacyjne "wojaże" i przygody przeżywaliśmy z Waldkami, naszymi przyjaciółmi z Krakowa. Ich dzieci zostały "odstawione" do szkoły językowej w Torquay, a oni, w końcu, po tylu latach dzieciowania, mogli spędzić urlop tylko we dwoje. No, prawie we dwoje, bo od czasu do czasu towarzyszyła im przyzwoitka: ja, albo Olo.

Jeszcze przed wyjazdem znajomi straszyli ich angielska pogoda, jazda po drugiej stronie, no i że Plymouth jest szare i brzydkie. Wszyscy dziwili się, że właśnie Anglię wybrali na wakacje. Choć ich obawy były niebezpodstawne, w końcu tu deszczowo, a wynajęcie auta i jazda po drugiej stronie dla niektórych jest nie do przejścia, to okazało się, że odwaga i szaleństwo wzięły górę nad stresem i lękiem.

I nie zawiedli się!!! Anglia (Devon i Kornwalia) ukazały im się od swej najpiękniejszej strony.

A po powrocie stwierdzili, że to był ich najlepsze wakacje!!!

Poniżej mały fotoreportarz.

 Okolice Plymouth, piękne, kolorowe i słoneczne...

Rodzina Tudorów w nowej odsłonie

Typowa angielska lodziarnia... jest klimat!!!

A pogoda była na tyle nieangielska, że nawet basen zaczał się zapełniać

Nie mogło też zabraknać rajskiej plaży i całodziennego leniuchowania

Podczas gdy na plaży świeciło słońce, na oddalonym o kilka mil Land's Endzie mgła wprowadziła niesamowita atmosferę

A o tym miejscu powstanie odrębny post...

Dziki Dartmoor, po prostu cudo natury...

 Ale ogólnie, było leniuchowato... TAKE IT EASY!

CUD!!! W końcu bez leków...

Myślałam, że taki dzień nigdy nie nastapi, choć nadzieję miałam cały czas...

Od momentu choroby Asia, aż do wczoraj była na lekach epileptycznych, przeróżnych, gdyż różne miała napady. Od prawie trzech lat mieliśmy spokój... dawka subterapeutyczna, wyliczona na 18 kg (aktualna waga to ok. 26 kg) była stopniowo zmniejszana, aż do wczoraj.

Dzisiaj w końcu bez, było spokojnie... Mam nadzieję, że już tak zostanie... ale zdaję sobie sprawę, że wszystko może powrócić.

Wakacyjny epizod cz.I - U LA LA

Szkoła się właśnie zaczęła, a ja zaczynam pisać wspomnienia z wakacji. No w końcu kiedyś trzeba... Tydzień temu wróciliśmy i powoli wchodzimy nasz codzienny rytm.

A lato 2013 roku było wyjatkowo piękne... zwłaszcza w Anglii. Od kilkudziesięciu lat nie było tylu ciepłych, bezdeszczowych dni. Jeśli ktoś wybiera Anglię na swoje letnie wakacje, powinien decyzję dobrze przemyśleć. W tym roku było nieco inaczej. To Anglicy odwoływali swoje zagraniczne tropikalne wakacje, by powygrzewać się na lokalnych plażach czy w cudnych parkach i ogrodach. I wcale im się nie dziwię, gdyż Anglia w cieple i słońcu staje się zupełnie innym krajem, a kornwalijskie plaże nie maja sobie równych w całej Europie (nie mówię, że sa najpiękniejsze, ale to, że w swym pięknie sa inne). Jedyny mankament to angielskie ceny i jedzenie, ale to da się obejść...

Tak też uczyniła ULA...

Ula, nasza koleżanka, która poznaliśmy na pierwszej delfinoterapii, tanimi liniami doleciała do Bristolu, a stamtad odebrał ja Olo. Spędziliśmy razem cudowny tydzień. Ponoć jeśli urlopować, to tylko z Ula, bo pogoda zawsze jest jej łaskawa. Tak też było i tym razem... Nietypowo, bo bardzo ciepło i słonecznie.

A zaczęło się od Kornwalii...

Nie mogło zabraknać Kynance Cove!!!

oraz Cornwall Cream Tea... (drożdżowe bułeczki "scons", dżem i "clotted cream", czyli coś pomiędzy śmietana a masłem)

A kolejnym punktem stało się tradycyjnie Porthcurno i Minack Theatre...

oraz Land's End.

Po tym wypadzie, stwierdziłam, że Ula zobaczyła to, co ciekawsze i teraz już nic tego nie przebije...

Ależ się myliłam...

Do Cawsand-Kingsand popłynęłyśmy łódka. Byłam tam po raz pierwszy i nie ostatni... Wioseczki zauroczyły nas od pierwszego widoku, a atmosfera przecudna, zupełnie przeniosła nas gdzieś w śródziemnomorskie klimaty.

Był też Dartmoor...

oraz wiecznie atrakcyjny Tintagel...

oraz nowo odkryty Rame Penninsula

Ula, proszę o komentarz...